miasta na prawie niemieckim
Encyklopedia PWN
okupacja niemiecka ziem polskich 1939–45,
policyjno-wojskowy system administracji III Rzeszy na terytorium II RP, zajętym IX 1939 w wyniku niemieckiej agresji oraz po podziale państwa polskiego, dokonanym przez Niemcy i ZSRR (na podstawie układu o przyjaźni i granicy, zawartego 28 IX 1939, korygującego ustalenia paktu Ribbentrop–Mołotow z 23 VIII 1939).
odmiana prawa magdeburskiego, oparta na przywileju dla Chełmna 1233 (odnowionym 1251);
zespół norm regulujących stosunki związane z działalnością gospodarczą, tradycyjnie z wyłączeniem rolnictwa.
normy prawne, którymi w średniowieczu i czasach nowożytnych rządziły się miasta europejskie;
rozróżniano pojęcia bezpośredniości państw. (Reichsunmittelbarkeit) oraz stanów państw. (Reichsstände) w ustroju I Rzeszy, ukształtowanym XIV–XV w.;
Wolne Miasto Gdańsk (WMG),
obszar miasta Gdańska i najbliższej okolicy 1920–39; utworzone 15 XI 1920 na mocy traktatu wersalskiego, pozostawało pod protektoratem Ligi Narodów, nie posiadało pełnej suwerenności państwowej;
